Αρχική | Άρθρα | Οι προθέσεις, οι υποσχέσεις, τα κόκκινα χαλιά και τα χαμόγελα της κας Μέρκελ...

Οι προθέσεις, οι υποσχέσεις, τα κόκκινα χαλιά και τα χαμόγελα της κας Μέρκελ...

Μέγεθος γραμμάτων: Decrease font Enlarge font
Οι προθέσεις, οι υποσχέσεις, τα κόκκινα χαλιά και τα χαμόγελα της κας Μέρκελ...

Οι πρόσφατες επαφές του Πρωθυπουργού κ. Σαμαρά, προκάλεσαν βεβαίως μία βελτίωση της ψυχολογίας τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Τη βελτίωση αυτή την είχε ανάγκη τόσο η ελληνική κοινωνία, όσο επίσης και το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Όμως, όπως έχει αποδειχθεί τόσες φορές μέχρι σήμερα, η ψυχολογία είναι πολύ εύκολο να μεταβληθεί. Και θα μεταβληθεί -και πάλι προς το χειρότερο- εφ’ όσον η Κυβέρνηση δεν κατορθώσει να μετουσιώσει τις εξαγγελίες και τις υποσχέσεις της σε πράξεις.

Ο κ. Σαμαράς έλαβε την προφορική στήριξη και συμπαράσταση των κ.κ. Γιούνκερ και Ολάντ και της κας Μέρκελ. Ασχέτως εάν αυτή λήφθηκε με καθυστέρηση δύο μηνών, ήταν η στήριξη και συμπαράσταση που δικαιούνταν να λάβει, ως νεοεκλεγμένος Πρωθυπουργός. Ήταν η στήριξη και συμπαράσταση που οι Ευρωπαίοι ηγέτες όφειλαν να δώσουν, στη συγκεκριμένη ετυμηγορία του Ελληνικού λαού. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Βεβαίως, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ότι, αυτή η λεκτική στήριξη και συμπαράσταση, είναι αυτό που ζήτησε και ο κ. Ομπάμα να δοθεί προς τον κ. Σαμαρά, έτσι ώστε να περιορισθούν οι παράγοντες αβεβαιότητας που και αυτός αντιμετωπίζει εν όψει των αμερικανικών προεδρικών εκλογών της 6ης Νοεμβρίου.

Όλα αυτά κινούνται προς μία θετική κατεύθυνση. Όμως, δε λύνουν το πρόβλημα. Η διατήρηση της χρηματοδότησης της Ελλάδας θα κριθεί από την πρόοδο που έχει γίνει στον δημοσιονομικό τομέα της χώρας, αλλά και στη σειρά των μεταρρυθμίσεων που η χώρα μας έχει δεσμευθεί να υλοποιήσει. Και στον τομέα αυτό, πέρα από τα λόγια και τις εξαγγελίες, εξακολουθεί να υπάρχει απελπιστική καθυστέρηση. Σε τέτοιο βαθμό, έτσι ώστε να είναι αμφίβολο εάν η τρόικα συναινέσει για την εκταμίευση της δόσης του Σεπτεμβρίου (η οποία τελικά μετατίθεται για τον Οκτώβριο), ύψους 32 περίπου δισεκατομμυρίων ευρώ.

Προς το παρόν, έχουμε διαπιστώσει προθέσεις. Όμως, πέραν από τις προθέσεις, δυστοκία. Δυστοκία για να βρεθούν τα μέτρα που θα περισώσουν 11,5 δισ. από τους Προϋπολογισμούς των επόμενων δύο ετών. Δυστοκία για να αποφασιστεί ποιοί άχρηστοι δημόσιοι οργανισμοί θα κλείσουν. Δυστοκία στο συμμάζεμα της φοροδιαφυγής. Δυστοκία στη μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων. Δυστοκία στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Δυστοκία στην προσέλκυση επενδύσεων.

Καλές προθέσεις είχαν και οι προηγούμενες Κυβερνήσεις. Όμως, δε μπόρεσαν να κατανοήσουν έγκαιρα, ούτε το μέγεθος και την ένταση της κρίσης, αλλά ούτε και το ότι, η διατήρηση της ίδιας θνησιγενούς κατάστασης θα τελικά θα κατέληγε να έχει μεγαλύτερο πολιτικό κόστος γι’ αυτές.

Δυόμιση μήνες μετά τις εκλογές, δε φαίνεται να έχουν αλλάξει πολλά στην πορεία της χώρας. Βεβαίως, έχουμε νέα πρόσωπα (τα οποία βέβαια επιμένουν στις παλαιές πρακτικές των διορισμών συγγενών και ημετέρων από το “παράθυρο”) και ένα νέο γύρο “καλών προθέσεων”. Τα ελλείμματα παραμένουν υψηλά και το νέο “εθνικό όραμα” είναι η “επιμήκυνση του διαστήματος προσαρμογής”, ενώ παράλληλα κλείνουμε πονηρά το μάτι και προς όσους αρχίζουν να μιλούν για ένα νέο “κούρεμα” του χρέους μας.

Οι προθέσεις των ευρωπαίων εταίρων και δανειστών μας, αν και ανομολόγητες, είναι δεδομένες: Και επιμήκυνση θα υπάρξει, αλλά και το ενδεχόμενο νέου “κουρέματος” θα εξετασθεί. Όμως, κάτι θα πρέπει να κάνουμε και εμείς από την πλευρά μας. Και αυτή τη φορά, το “κάτι” δε μπορεί να είναι οι εύκολες λύσεις των οριζόντιων περικοπών μισθών και συντάξεων. Αυτή τη φορά, οι “λύσεις” θα πρέπει να κινηθούν προς την κατεύθυνση της μείωσης και του εξορθολογισμού του Κράτους και του ανοίγματος της οικονομίας, της προσέλκυσης επενδύσεων και της παροχής της απαραίτητης ρευστότητας στην οικονομία.

Δυστυχώς, οι επιλογές που μας απομείνει είναι λίγες. Όπως, λίγος είναι πια και ο διαθέσιμος χρόνος. Τώρα ο χρόνος που μας απομένει μετράται σε μήνες, σε βδομάδες. Τα ταξίδια, τα κόκκινα χαλιά υποδοχής και τα ωραία λόγια δε θα πρέπει να μας εντυπωσιάζουν πια. Αυτά είναι για το θεαθήναι. Η πραγματικότητα παραμένει σκληρή, όσο και εάν μας χαμογελά η κα Μέρκελ...

Προσθέστε το: Post on Facebook Facebook Twitter Twitter