Οι ζημιές μας, κέρδη τους - Η λεηλασία της Ελλάδας (ανάλυση περιεχομένων)

Οι ζημιές μας, κέρδη τους
Η λεηλασία της Ελλάδας

Τα αποτελέσματα μιας ανεύθυνης πολιτικής

Συγγραφέας: Γιάννης Σιάτρας
Πρόλογος: Γιώργος Χατζημαρκάκης
Εκδόσεις: EuroCapital
ISBN: 978-960-7787-05-7
Σελίδες: 400
Τιμή βιβλίου: € 15,00
(συμπεριλαμβάνεται και η αποστολή με courier)

Κεφάλαιο 1: Η κατάρα του χρέους

Στο πρώτο κεφάλαιο γίνεται μία σύντομη ιστορική αναφορά στον εξωτερικό δανεισμό της χώρας. Στον δανεισμό που «κατάντησε πόρος τακτικός και αναπόφευκτος», όπως έλεγε από το βήμα της Βουλής ο Υπουργός Οικονομικών Κωνσταντίνος Καραπάνος λίγο πριν από την πτώχευση του 1893, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να ζει διαρκώς στη σκιά του χρέους της, ευρισκόμενη παράλληλα σε μία διαρκή οικονομική κρίση.

Η Ελλάδα ζει αυτόν τον επαναλαμβανόμενο κύκλο χρέωσης – υπερχρέωσης – ρύθμισης, 190 χρόνια τώρα. Δανεισμός έναντι αντιτίμου. Αντίτιμο είναι οι διαρκείς υποχωρήσεις στα συμφέροντα των δανειστών, οι οποίοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να τα προωθήσουν. Από την άλλη πλευρά, οι πολίτες, γαλουχημένοι και διαπαιδαγωγημένοι με την άποψη ότι, η ύπαρξη των «μεγάλων και προστάτιδων δυνάμεων» είναι μια έννοια φυσιολογική για τη μικρή μας χώρα, συναινούν και συνδράμουν στην πρακτική αυτή.

Όμως, το πιο τραγικό σ’ αυτή την ιστορία και την αλληλουχία των χρεοκοπιών της χώρας είναι οι αριθμοί. Οι αριθμοί αποδεικνύουν πώς στη διάρκεια όλων αυτών των ετών της εμπλοκής της χώρας μας με τις αγορές και τα δάνεια, το Ελληνικό Κράτος, έχει πληρώσει σε τόκους, πολύ περισσότερα χρήματα απ’ ό,τι είχε συνολικά δανειστεί.

Πώς κατάφερνε η χώρα, με τους μόνιμα ανεπαρκείς πόρους, να εξυπηρετεί τα δάνειά της, όταν η εξυπηρέτησή τους στοίχιζε τόσο πολύ; Μα, με νέο δανεισμό φυσικά. Και έτσι η χώρα έμπαινε στον φαύλο κύκλο του ανατοκισμού, ο οποίος από μόνος του αύξανε το χρέος με γεωμετρική πρόοδο.

Τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι ένα Κράτος όπως η Ελλάδα, μπορεί να ζήσει και χωρίς δανεισμό, ή χωρίς υπερβολικό δανεισμό. Αφού ούτως ή άλλως, μέσα στη διάρκεια των ετών, ο μέσος όρος των χρημάτων που ξοδεύει για την εξυπηρέτηση του δανεισμού, είναι περισσότερα από τα χρήματα που δανείζεται. Για να το πετύχει αυτό όμως, χρειάζεται σωστό πρόγραμμα διαχείρισης των δημοσίων πόρων και έντιμους και ορθολογιστές πολιτικούς. Μέχρι σήμερα, όπως εκ των εξελίξεων αποδείχθηκε, αυτά δεν τα διέθετε.

 Κεφάλαιο 2: Πώς και γιατί έφθασε η Ελλάδα στην πτώχευση

Στο κεφάλαιο αυτό αναλύεται η πορεία της χώρας προς την  υπερχρέωση.

Επί δεκαετίες, η ελληνική κοινωνία ζούσε αγνοώντας, αδιαφορώντας, ή απλά, αρνούμενη να δει, το οικονομικό πρόβλημα του χρέους που αυξάνονταν απειλητικά και το οποίο μοιραία, αργά ή γρήγορα, θα την έπνιγε.

Την ευθύνη για την άγνοια και τη μη προετοιμασία της κοινωνίας, έχουν κυρίως οι πολιτικοί και οι ακαδημαϊκοί. Όφειλαν να γνωρίζουν, να έχουν προειδοποιήσει για την επερχόμενη καταστροφή, αλλά και να έχουν προετοιμάσει τους πολίτες για το τί θα μπορούσε να συμβεί στην κοινωνία, εφ’ όσον τελικά προκαλούνταν πρόβλημα «δυσβάστακτου» χρέους.

Πώς δημιουργήθηκε και πώς γιγαντώθηκε το δημόσιο χρέος της Ελλάδας; Πώς προκλήθηκαν τα ελλείμματα στους Προϋπολογισμούς του Κράτους και τί είδους ελλείμματα ήταν αυτά;

Ποιοί ευθύνονται για την υπερχρέωση της χώρας; Παράλληλα, στο κεφάλαιο αυτό εξηγείται το γιατί η διαχείριση των δημοσίων οικονομικών και ολόκληρου του δημόσιου τομέα, κατά τις περασμένες δεκαετίες, υπήρξε μια από τις χειρότερες στην ιστορία του ελληνικού Κράτους. Τί έφταιξε και καταλήξαμε υπερχρεωμένοι; Πού πήγαν τα λεφτά;

 Κεφάλαιο 3: Το ξέσπασμα της κρίσης

Οι πολιτικοί, είτε αποκρύπτουν, για όσο καιρό μπορούν την αλήθεια, είτε αναβάλλουν όσο μπορούν την ανάληψη δράσης, με την ελπίδα της βελτίωσης των συνθηκών ή τη λήψη κάποιας «ανέλπιστης» βοήθειας.

Όμως, καθώς με την καθυστέρηση της απόφασης για τη λήψη μέτρων ή την κήρυξη της χρεοκοπίας της χώρας, οι πιθανότητες να επιδεινωθεί η κατάσταση της οικονομίας είναι υψηλές, οι σχετικές αποφάσεις καταλήγουν να λαμβάνονται ακριβώς στη χειρότερη στιγμή, όταν πλέον η κατάσταση τείνει να ξεφύγει –ή έχει ήδη ξεφύγει- από κάθε έλεγχο.

Γιατί η Κυβέρνηση Παπανδρέου προσπάθησε –παιδαριωδώς και ανεπιτυχώς- να ισχυρισθεί ότι    δε γνώριζε για την πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας; Ποιές προειδοποιήσεις είχαν υπάρξει; Γιατί δεν πήρε άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση του χρέους;

Για ποιό λόγο δεν είχε προχωρήσει σε ρύθμιση του χρέους ο Καραμανλής, ήδη από το 2008; Τί αναφέρει η μελέτη των οικονομολόγων Eduardo Borensztein και Ugo Panizza με τίτλο "The Costs of Sovereign Default", για τις συνέπειες που υπάρχουν στις περιπτώσεις χρεοκοπιών κρατών. Τί αναφέρει η μελέτη για το πολιτικό κόστος που υφίστανται οι πολιτικοί που προχωρούν στη χρεοκοπία του κράτους τους;

Η κρίση της ελληνικής οικονομίας, μια κρίση που είχε ξεκινήσει ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, θα μπορούσε να είχε καλύτερη εξέλιξη και πολύ πιο ομαλή κατάληξη, εάν η πολιτική ηγεσία του τόπου είχε τη γενναιότητα να την αντιμετωπίσει νωρίτερα.

Αποδείχθηκε όμως ότι, η κρίση δεν ήταν κρίση της Ελλάδας, αλλά κρίση της Ευρώπης. Ήταν κρίση της Ευρωζώνης. Η κρίση της Ελλάδας, ήταν μια κρίση ολόκληρης της Ευρωζώνης. Και δεν ήταν μια κρίση χρέους, αλλά ήταν μια κρίση ανταγωνιστικότητας.  Ή καλύτερα, ήταν το φυσιολογικό αποτέλεσμα μιας λανθασμένα σχεδιασμένης, παράλογης και ασταθούς νομισματικής κατάστασης. Η Ελλάδα είχε υπάρξει η πιο «εύθραυστη» χώρα του νομισματικού αυτού συστήματος. Η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα που «έπεσε».

Η Ευρώπη φάνηκε απροετοίμαστη και ανίκανη να αντιμετωπίσει την κρίση. Αρχικά καθυστέρησε πάρα πολύ. Στη συνέχεια, οι επιλογές της υπήρξαν λανθασμένες. Και αυτό στοίχισε στο λαό της Ελλάδας, αλλά και στους λαούς των άλλων ευρωπαϊκών χωρών που βρέθηκαν στην ανάγκη να ζητήσουν οικονομική βοήθεια, ή ακόμη και στους λαούς των υπολοίπων κρατών, οι οποίοι –και αυτοί- βιώνουν τα αποτελέσματα μιας σκληρής λιτότητας που επιβάλλεται σε ολόκληρη την ήπειρο.

Κεφάλαιο 4: Το χρονολόγιο της κρίσης

Αντί εξιστόρησής τους, κάτι που θα απαιτούσε πολλές σελίδες και που θα ξέφευγε από το σκοπό του βιβλίου, θεωρήσαμε σκόπιμο να παραθέσουμε τα κυριότερα γεγονότα της περιόδου, με τη μορφή χρονολογίου. Το χρονολόγιο αυτό, δεν το τοποθετούμε –όπως συνηθίζεται- στο τέλος των κειμένων με τη μορφή Παραρτήματος, επειδή θεωρούμε σκόπιμη και χρήσιμη την ανάγνωσή τους για την καλύτερη κατανόηση των κεφαλαίων που ακολουθούν.

Κεφάλαιο 5: Η ώρα της αλήθειας και των σκληρών συνεπειών της

Πότε φάνηκαν τα πρώτα σημάδια της κρίσης; Τί ενέργειες έκανε η Κυβέρνηση Παπανδρέου;
Μία από τις κατηγορίες που δέχθηκε η Κυβέρνηση Παπανδρέου έχει να κάνει με το ότι δεν προώθησε την άποψη για άμεσο κούρεμα του χρέους, μία άποψη που –τότε- υποστήριζε και το ΔΝΤ, αλλά και άλλα διεθνή ινστιτούτα. Για ποιους λόγους αδράνησε τόσο πολύ η ελληνική Κυβέρνηση και δεν κατέφυγε, ήδη από το φθινόπωρο του 2009, ή έστω τις αρχές του 2010, σε όσα πρόσταζε η κοινή λογική και σε όσα συνιστούσαν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έμπειροι οικονομολόγοι και νομικοί; Γιατί δαπάνησε τόσο χρόνο, δίνοντας την εντύπωση ότι δεν έχει αντιληφθεί το μέγεθος της κρίσης και τις καταστροφικές συνέπειες που θα είχε η καθυστέρηση στην προώθηση μιας δραστικής λύσης;

Τί ακριβώς συνέβη με την πλαστογράφηση των στατιστικών στοιχείων που η χώρα έστελνε στη Eurostat, από τις Κυβερνήσεις Καραμανλή; Γιατί η αποκάλυψη αυτή «εξαγρίωσε» τις διεθνείς αγορές και τα διεθνή ΜΜΕ;

Γιατί οι κοινωνίες της βόρειας Ευρώπης εναντιώθηκαν στη χώρα κατά τη διάρκεια της κρίσης; Είχε διάθεση η Γερμανία να «τιμωρήσει» παραδειγματικά την Ελλάδα για την κρίση που προκλήθηκε; Ήταν δίκαιο να «τιμωρηθεί» το σύνολο του ελληνικού λαού;

Οι ευρωπαίοι εταίροι μας, αποφάσισαν να γίνει η Ελλάδα η σύγχρονη Ιφιγένεια της Ευρώπης. Και την καταδίκασαν σε ύφεση, σε φτώχεια και –κυρίως- στη διαιώνιση του χρέους της, για να σώσουν τις δικές τους –επίσης αμαρτωλές- τράπεζες. Και για να επιτευχθεί αυτό, στήθηκε ο «μηχανισμός διάσωσης» για τη μεταφορά του χρέους από τις ευρωπαϊκές τράπεζες στις κυβερνήσεις και τους φορολογούμενους των χωρών της Ευρωζώνης, αλλά και το «Πρόγραμμα Αγορών Ομολόγων» από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Οι δύο αυτοί μηχανισμοί καταδίκασαν οριστικά την Ελλάδα.

Στη συνέχεια, η Ελλάδα αποδέχθηκε ένα πρόχειρα σχεδιασμένο -και εγκληματικό όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια- Μνημόνιο, το οποίο στόχευε στην όσο το δυνατό πιο γρήγορη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και το οποίο τελικά προκάλεσε τη μεγαλύτερη ύφεση που γνώρισε στην ιστορία της η ελληνική οικονομία. Και όμως, πολλοί είχαν προειδοποιήσει ότι το πρόγραμμα θα αποδεικνυόταν λάθος και θα είχε εξαιρετικά αρνητικά αποτελέσματα.

Κεφάλαιο 6: Το μεγάλο έγκλημα κατά της χώρας

Ποιοί ήταν οι κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων όταν ξέσπασε η κρίση; Ποιοί πούλησαν στην περίοδο 2010-2012; Ποιοί αγόρασαν; Γιατί αρνείται τόσο επίμονα η Κυβέρνηση να μιλήσει επί του ζητήματος αυτού;

Γιατί οι ελληνικές τράπεζες αγόραζαν ελληνικά ομόλογα, ακόμη και λίγες μέρες πριν απο το PSI, τη στιγμή μάλιστα που γνώριζαν ότι αυτά θα τις κατέστρεφαν;     Από ποιούς τα αγόρασαν; Πώς είναι δυνατό να κατέχουν «τοξικά» ομόλογα, τα οποία κατά μέσο όρο ήταν διπλάσια από τα ίδια τους κεφάλαια, τη στιγμή που οι ίδιες επιβίωναν από τη ρευστότητα που τους παρείχε η ΕΚΤ;

Πόσα ομόλογα ρευστοποίησαν οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες;

Τί ήταν το Πρόγραμμα Αγορών Ομολόγων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας; Γιατί θεσπίστηκε με τόση βιασύνη, αλλά και τόσο μυστικότητα; Πόσα ελληνικά ομόλογα απορρόφησε; Σε τί τιμές τα απορρόφησε; Από ποιούς τα αγόρασε; Γιατί οι  ελληνικές και οι κυπριακές τράπεζες δεν πούλησαν προς την ΕΚΤ τα δικά τους ομόλογα; Πώς σήμερα τα ομόλογα αυτά έχουν γίνει η «θηλιά» στο λαιμό της χώρας και δημιουργούν χρηματοδοτικό κενό, το οποίο για να καλύψει η χώρα θα αναγκαστεί να υπογράψει και νέο Μνημόνιο;

Ποιά ήταν η στάση της ελληνικής Κυβέρνησης απέναντι στο «Πρόγραμμα Αγορών Ομολόγων» της ΕΚΤ; Γιατί δεν αντέδρασε; Υπήρξαν μυστικές συμφωνίες τις οποίες δεν έχουμε μάθει έως σήμερα;

Ποιός ήταν ο ρόλος της Τράπεζας της Ελλάδας απέναντι στην καταστροφή του ελληνικού τραπεζικού συστήματος; Πραγματοποίησε κάποια έρευνα επί των χαρτοφυλακίων των ελληνικών τραπεζών την περίοδο μεταξύ του Δεκεμβρίου του 2009 και του Δεκεμβρίου του 2011; Αντελήφθη η Τράπεζα της Ελλάδος, τους εξαιρετικούς κινδύνους που συνεπάγονταν η διακράτηση τόσο μεγάλων ποσοτήτων ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου;

Το εάν θα σωζόταν η Ελλάδα, ήταν αδιάφορο για όλους. Η θέση αυτή προβλήθηκε –ακόμη και σε επίσημα έγγραφα- καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης. Άλλωστε, η Ελλάδα ήταν που εμφανιζόταν σαν τον «ταραξία» που δημιούργησε το όλο πρόβλημα – τουλάχιστον αυτή ήταν η οπτική που προβλήθηκε από τα διεθνή ΜΜΕ. Και για το λόγο αυτό –σύμφωνα με πολλούς- θα έπρεπε να τιμωρηθεί, τόσο για να συμμορφωθεί, όσο και για να παραδειγματιστούν όλοι οι άλλοι, σε περίπτωση που τολμούσαν να δημιουργήσουν καταστάσεις υπερβολικού χρέους.

 Κεφάλαιο 7: «Κούρεμα των ομολόγων»: Η ελληνική τραγωδία 

Το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων ήταν μία ενέργεια που έπρεπε να είχε γίνει από τις αρχές της ελληνικής κρίσης. Αυτό συνιστούσαν πολλά μελετητικά ιδρύματα, διεθνή νομικά γραφεία και το ίδιο το ΔΝΤ. Στις προτάσεις αυτές αντιτάχθηκαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η Γερμανία και η Γαλλία, ενώ άβουλα παρακολουθούσε η ελληνική Κυβέρνηση, η οποία τελικά υιοθέτησε τις θέσεις της Γερμανίας.      

Ποιά ήταν η προετοιμασία για το «κούρεμα» των ομολόγων; Τί μηχανισμοί δημιουργήθηκαν; Πώς μεθοδεύτηκε η συμμετοχή του συνόλου των ομολογιούχων; Πώς πιέστηκαν να συμμετάσχουν τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία και τελικά απώλεσαν το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαίων τους; Γιατί «κουρεύτηκαν» τα μετρητά των ασφαλιστικών ταμείων που βρίσκονταν στην Τράπεζα της Ελλάδος; Ποιός ήταν ο ρόλος του Ευάγγελου Βενιζέλου;

Ποιοί συμμετείχαν στο «κούρεμα»; Πόσο έχασαν;

Γιατί δε συμμετείχε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα; Τί έκανε γι’ αυτό η ελληνική Κυβέρνηση; Ποιά θα ήταν τα οφέλη για την Ελλάδα εάν συμμετείχαν στο κούρεμα και τα ομόλογα της ΕΚΤ;

Γιατί πραγματοποιήθηκε η εξαγορά των ελληνικών ομολόγων το Δεκέμβριο του 2012; Γιατί αποτέλεσε το τελειωτικό κτύπημα προς τις τράπεζες; Γιατί χάθηκε μία χρυσή ευκαιρία για την περαιτέρω πραγματική μείωση του χρέους;

Τι απέγιναν τα ομόλογα που δεν «κουρεύτηκαν»;

Τελικά, γιατί το «κούρεμα» της άνοιξης και του χειμώνα του 2012 αποτέλεσε ένα φιάσκο για το ελληνικό κράτος και γιατί δε μειώθηκε το χρέος;

Τί σημαίνει η αλλαγή του δικαίου που διέπει το ελληνικό χρέος και πώς αυτό θα επιδράσει στις μελλοντικές εξελίξεις;

Και τελικά, πού πήγαν τα λεφτά; Γιατί μετά από τόσες προσπάθειες δε μειώθηκε το ελληνικό χρέος; Και τί έγιναν τα χρήματα των δανειακών συμβάσεων; Πόσα απ’ αυτά κατέληξαν στην κοινωνία που στο μεταξύ είχε βυθιστεί στην ύφεση;

Κεφάλαιο 8: Τί θα είχε συμβεί εάν...

Τί θα είχε συμβεί εάν... Αυτό είναι ένα κορυφαίο ερώτημα στην ιστορική έρευνα. Όμως, το ερώτημα αυτό είναι φιλοσοφικό. Ουσιαστικά, πρόκειται για νοητικά πειράματα στα οποία καλούμαστε να φανταστούμε  μια εναλλακτική εξέλιξη (ενός πολέμου, μιας οικονομίας, μιας επιστήμης, κλπ.), υποθέτοντας ότι κάποιο γεγονός του παρελθόντος (μια απόφαση, μια πολιτική, μια ανακάλυψη) δεν είχε συμβεί.

Στο κεφάλαιο 8 εξετάζουμε διάφορα αριθμητικά σενάρια, για τις περιπτώσεις που:

α) Η αναδιάρθρωση του χρέους είχε γίνει από την Κυβέρνηση Καραμανλή
β) Η αναδιάρθρωση του χρέους είχε γίνει στα τέλη του 2009
γ) Οι ελληνικές τράπεζες δεν αύξαναν τις θέσεις τους σε ομόλογα
δ) Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν αγόραζε ελληνικά ομόλογα

Εάν έστω και κάτι απ’ όλα τα παραπάνω είχε συμβεί, η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας σήμερα θα βρισκόταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση και το δημόσιο χρέος σημαντικά χαμηλότερα.

Γιατί δεν έγινε κάτι απ’ όλα τα παραπάνω; Ποιές είναι οι ευθύνες των πρωταγωνιστών;

Κεφάλαιο 9: Η αυταπάτη της λιτότητας και ο φαύλος κύκλος της ύφεσης

Λιτότητα. Εσωτερική υποτίμηση. Αποπληθωρισμός. Το ίδιο κακό νόημα διατυπωμένο με διαφορετικές λέξεις. Η ίδια αδιέξοδη πολιτική που, τόσο κοντόφθαλμα και τόσο λανθασμένα, επιβάλλεται στους λαούς της Ευρώπης. Μια πολιτική που –τελικά- είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Και που όσο πιο γρήγορα απαγκιστρωθούν τα ευρωπαϊκά κράτη απ’ αυτή, τόσο πιο πολλές ελπίδες θα υπάρξουν να επανέλθει το ευρωπαϊκό όραμα στην τροχιά υλοποίησής του, από την οποία σήμερα τείνει επικίνδυνα να εκτροχιαστεί. Σήμερα, όλοι αναγνωρίζουν ότι η πολιτική της λιτότητας υπήρξε λανθασμένη, όχι μόνον για την Ελλάδα, αλλά και για όπου εφαρμόστηκε στην Ευρώπη.

Το οξύμωρο όλης αυτής της αναστάτωσης που κυριάρχησε στην ευρωπαϊκή ήπειρο την τελευταία τετραετία είναι ότι, τελικά, το δημόσιο χρέος των χωρών που άσκησαν πολιτική λιτότητας, αντί να μειωθεί, αυξήθηκε σημαντικά. Και τότε γιατί οι Κυβερνήσεις συνεχίζουν να πορεύονται σ’ αυτό το κακοτράχηλο μονοπάτι, το οποίο άλλωστε δεν οδηγεί κάπου;

Στο κεφάλαιο αυτό επιχειρούμε να καταγράψουμε τις ζημιές της Ελλάδας. Και απαντούμε σε ερωτήματα όπως: Πόσο κοστίζει στην Ελλάδα η πολιτική λιτότητας; Πώς μπορούμε να μετρήσουμε τις ζημιές που υπέστησαν οι έλληνες από την κρίση και την οικονομική ύφεση που προκάλεσε το Μνημόνιο; Πώς προκλήθηκε η ανεργία και ποιές είναι οι προοπτικές της απασχόλησης στα επόμενα χρόνια; Πόσο μεγάλη είναι η μετανάστευση στο εξωτερικό; Ποιοί μεταναστεύουν; Προς ποιές χώρες κατευθύνονται κυρίως; Πόσο μεγάλη είναι η ανθρωπιστική καταστροφή; Γιατί ξεπουλιέται η εθνική περιουσία; Πώς οι δανειστές ελέγχουν τις διαδικασίες και πιέζουν για ρευστοποιήσεις; Γιατί διαλύθηκε το τραπεζικό σύστημα; Πόσο κόστισε η διάλυση αυτή στην ελληνική οικονομία; Πώς τα ελληνικά ομόλογα χρεοκόπησαν την Κυπριακή Δημοκρατία; Πόσο μεγάλη είναι η ζημιά στη Δημοκρατία μας;

Κεφάλαιο 10: Οι δικές μας ζημιές, τα δικά τους κέρδη

Οι ζημιές του ενός είναι τα κέρδη κάποιου άλλου. Ποιος έχασε και ποιος κέρδισε από την κρίση του ευρωπαϊκού νότου; Στην ευρωπαϊκή κρίση, από τη μια πλευρά υπήρξαν οι κερδισμένοι και από την άλλη πλευρά υπήρξαν οι χαμένοι. Η Ελλάδα, για μία ακόμη φορά, υπήρξε χαμένη.

Ποιοί κέρδισαν από την κρίση; Γιατί κέρδισαν; Ποιός είναι ο ρόλος και τα κέρδη της Γερμανίας; Γιατί εκτινάχθηκαν ανοδικά τα εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας; Πώς η Γερμανία κερδίζει από το ευρώ καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας; Πώς και πόσα κερδίζει η Γερμανία από τα αρνητικά επιτόκια για την έκδοση γραμματίων του γερμανικού δημοσίου; Γιατί μειώθηκε η ανεργία στη Γερμανία και γιατί αυξάνεται στις χώρες του νότου; Πόσο μεγάλη είναι η εισροή εξειδικευμένων μεταναστών; Πόσο θα κόστιζε στη Γερμανία η διάλυση της Ευρωζώνης; Γιατί η Γερμανία επιμένει να διατηρούνται αδικίες από το παρελθόν; Γιατί αρνείται κάθε συζήτηση για το εκκρεμές κατοχικό δάνειο που οφείλει στην Ελλάδα;

Κεφάλαιο 11: Μια ματιά στο μέλλον

Η Ελλάδα μοιάζει να βρίσκεται παγιδευμένη σε έναν αδιέξοδο δρόμο χωρίς επιλογές, περιμένοντας από τρίτους, από ξένους τεχνοκράτες και πολιτικούς, να αποφασίσουν αυτοί για το δικό της οικονομικό και κοινωνικό μέλλον. Σε παρόμοια αδιέξοδα μοιάζει να βρίσκεται και η Ευρώπη. Παλεύει να ισιώσει ένα σύστημα που από την αρχή στήθηκε στραβά και που, επί μια δεκαετία, όχι μόνον δεν κατόρθωσε να δουλέψει, αλλά, παράλληλα, έφερε την καταστροφή σε πολλά από τα κράτη που το υιοθέτησαν.

Ποιά είναι τα σημερινά αδιέξοδα για την Ελλάδα και για την Ευρώπη; Μπορούν να ξεπεραστούν; Τί θα μπορέσει να την ξανακάνει τον «μαγνήτη» που υπήρξε κατά τα τελευταία πενήντα χρόνια;

Ποιές είναι οι επιλογές για τη μετεξέλιξη της Ευρώπης; Ποιά είναι τα βήματα προς την οικονομική και την πολιτική ένωση; Μπορεί να γεφυρωθεί το χάσμα που έχει ανοίξει μεταξύ των κοινωνιών;

Κέρδισε η Ελλάδα από την είσοδό της στην Ευρωζώνη; Υπάρχει ζωή έξω από το ευρώ; Ποιά είναι η εξέλιξη των ισοτιμιών των νομισμάτων των ευρωπαϊκών κρατών που δεν ανήκουν στην Ευρωζώνη; Και γιατί προσπάθησαν να φοβίσουν την ελληνική κοινωνία; Υπάρχουν περιθώρια εξόδου από το ευρώ; Σε ποιές περιπτώσεις θα πρέπει η Ελλάδα να επιλέξει να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη; Τί θα πρέπει να κάνει εάν επιλέξει να μην αποχωρήσει;

Ποιά μπορεί να είναι η πορεία της Ελλάδας στα επόμενα χρόνια; Πώς θα κινηθούν τα οικονομικά μεγέθη; Πώς θα καλύψει τα χρηματοδοτικά κενά που υπάρχουν; Τί θα πρέπει να διεκδικήσει η Ελλάδα από τους εταίρους της και την Ευρωπαϊκή Ένωση; Ποιές θα είναι οι επιλογές των πολιτών;           

Δείτε τα περιεχόμενα του βιβλίου
Δείτε τα “κρίσιμα σημεία” του βιβλίου

Προεπισκόπηση:

Οι ζημιές μας, κέρδη τους - Η λεηλασία της Ελλάδας - ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ  (preview)

Οι ζημιές μας, κέρδη τους - Η λεηλασία της Ελλάδας - ΠΡΟΛΟΓΟΣ  (preview)

Οι ζημιές μας, κέρδη τους - Η λεηλασία της Ελλάδας - ΕΙΣΑΓΩΓΗ  (preview)

Οι ζημιές μας, κέρδη τους - Η λεηλασία της Ελλάδας - σελ. 36-42 (preview)

Οι ζημιές μας, κέρδη τους - Η λεηλασία της Ελλάδας - σελ. 170-181 (preview)

Το βιβλίο κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία στα τέλη Οκτωβρίου 2013, από τις εκδόσεις EuroCapital. Μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο και από το γραφείο της EuroCapital (Μνησικλέους 2 & Μητροπόλεως 43, Αθήνα 10566) ή να το παραγγείλετε τηλεφωνικά στο 210 3242032 (δωρεάν παράδοση σε 24 ώρες).
Παραγγελία μέσω email: eurocapital.gr@gmail.com (γράψτε τον αριθμό του τηλεφώνου σας για να σας καλέσουμε).

Δείτε τις διάφορες μελέτες ή αναλύσεις που χρησιμοποιήθηκαν ως βιβλιογραφία, στη διεύθυνση: http://www.i-siatras.gr/permalink/3089.html ή στο διεύθυνση http://bit.ly/18WKSWW

Εάν ζείτε στο εξωτερικό, αγοράστε το βιβλίο από το amazon: http://www.amazon.com/Our-Loss-Their-Profit-irresponsible/dp/9607787056 .